บ้านพ่ออุ้ย แปงโนจา

บ้านพ่ออุ้ยแปง โนจา  ที่ตั้งบ้านเลขที่ 8/41 หลังศาลากลางจังหวัดหลังเก่า ซอยข้างวัดพระแก้ว อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย ชุมชนวัดพระแก้ว พ่ออุ้ยแปง โนจา ศิลปินแห่งชาติ ผู้มีผลงานโดดเด่นทางวัฒนธรรม สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีพื้นบ้าน พิณเปี๊ยะ) แต่เดิมท่านเป็นคนบ้านป่าขาม จังหวัดลำพูน มีภรรยาชื่อแม่หมู โนจา มาจากบ้านหนองโค้ง จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อแต่งงานกันแล้วได้ย้ายไปทำไร่ทำสวนอยู่ที่บ้านสันเม้า อำเภอพาน จนมีครอบครัวและลูกทั้งหมด 7 คน และเมื่อภรรยาเสียชีวิตจึงได้ย้ายถิ่นฐานมาที่ชุมชนวัดพระแก้ว ในปี พ.ศ.2520  โดยการเดินเท้าใช้เวลา 6-7 วัน ที่พ่ออุ้ยแปงได้ประกอบอาชีพ สานชะลอม ตะกร้า ระหว่างนั้นก็นึกถึงอดีตว่าตอนอายุ 12 ได้ไปขอเรียนการเล่นพิณเปี๊ยะกับพ่อลุงผันที่จังหวัดเชียงใหม่ จนสามารถดีดพิณเปี๊ยะได้อย่างชำนาญ และได้ไปแสดงตามงานปอยต่างๆ จนเป็นที่รู้จักในสมัยนั้น มีผู้สนใจมาศึกษาเล่าเรียนถึง 50 คนทั้งในท้องถิ่นและกรุงเทพ ลูกศิษย์คนแรกของพ่ออุ้ยแปงคือจรัญ มโนเพชร (ศิลปินคำเมืองจังหวัดเชียงใหม่)ปัจจุบันพิณที่ท่านได้หล่อไว้ ลูกศิษย์ได้นำไปที่เชียงใหม่แล้วต่อมาอาจารย์สมพงษ์ ชื่นชม ได้ชักนำให้ไปเล่นพิณเปี๊ยะที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย จนได้พบเจอท่านอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี จึงได้เชิญพ่ออุ้ยแปงโนจาไปแสดงการเล่นพิณเปี๊ยะที่บ้านดำหลายครั้งและได้มีการบันทึกเทปออกเผยแพร่  ปี 2535 และ 2536 คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติได้มอบโล่เชิดชูเกียรติให้ นายแปง   โนจา ผู้มีผลงานโดดเด่นทางด้านวัฒนธรรมสาขาศิลปะการแสดง(ดนตรีพื้นบ้าน พิณเปี๊ยะ) จนได้เป็นศิลปินแห่งชาติ ในอดีตได้เงินเดือน 1500 บาทต่อเดือน 

ปี 2537 พ่ออุ้ยแปง  โนจาได้เสียชีวิตลงในวันที่ 17 พฤศจิกายน รวมอายุได้ 93 ปี ตั้งบำเพ็ญกุศลศพที่โรงเรียนเทศบาล2 (หนองบัว) และเก็บศพไว้ 3 เดือน ณ วัดงำเมือง มีการทำโรงหล่อเพื่อเก็บศพที่ใต้ต้นมะม่วง 100 ปี วันฌาปณกิจไปจัดที่บริเวณหน้าสนามกีฬา เป็นสถานที่โล่งแจ้งข้างป่าช้า